บล็อคนี้เป็นของเลนส์มือหมุน แบบซูเปอร์เทเลซูม !

ครับ… นี่เป็นพื้นที่ของเลนส์มือหมุน พื้นที่ของเลนส์เทเลซูม แถมซูมไกลมากที่ 420-800mm เลยทีเดียว
โดยปกติเลนส์ยิ่งทางยาวโฟกัสสูงตัวจะยาวขึ้น ใหญ่ขึ้นและหนักขึ้นเรื่อย

แต่เลนส์ตัวนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น ตัวมันเล็กและเบาจนไม่น่าเชื่อเลยล่ะ

อย่าเพิ่งตกใจสิ นี่ถือว่าเล็กแล้วจริงๆ นะ

โดยปกติเลนส์ที่ระยะซูมสุดที่ 500mm ในตลาดก็ตัวใหญ่กว่านี้มาก ถ้า 800mm จะใหญ่ขึ้นอีก ยิ่งซูมได้มากยิ่งตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
แต่ Kelda 420-800mm F/8.3-16 ตัวนี้เป็นทั้งเลนส์ซูม และซูมได้สูงถึง 800mm ด้วย กับขนาดเท่านี้…มันเล็กจริงๆ

ขนาดและน้ำหนักที่เหลือเชื่อนี้ต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง มาชมภาพในบล็อคนี้กันนะครับ

สเปคตัวเลนส์

รองรับเซ็นเซอร์รับภาพขนาด Full Frame หรือกล้องเซ็นเซอร์เล็กกว่า
เมาท์เลนส์แบบ T2 สามารถแปลงเลนส์ไปใช้กับดิจิตอลได้ทุกตัวผ่าน Adapter
ทางยาวโฟกัส 420-800mm
รูรับแสง 8.3-16
ไม่มีม่านปรับรูรับแสง
โฟกัสใกล้สุด 1.5ม.
ฟิลเตอร์ขนาด 67mm
ขนาด ยาว 21.4ซม.
น้ำหนัก 687 กรัม
มีคอลลาห์สำหรับยึดกับขากล้อง
มีฮูดแถมมากับตัวเลนส์ สามารถถอดออกได้

ภาพตัวเลนส์

ตัวเลนส์มีฮูดเหล็กใส่ไว้ด้านหน้าเพื่อป้องกันแสง(ถอดออกได้)
ตรงกลางเลนส์มีแหวนล็อคซูม บิดไปทาง OPEN เพื่อยืดกระบอกซูม และบิดไปทาง LOCK เพื่อล็อคกระบอกซูมไม่ให้ยืด-หดได้
ถัดมาเป็นคอลลาห์สำหรับต่อกับขากล้อง

หน้าเลนส์มีตัวอักษร 480-800mm Super Telephoto และชิ้นแก้วเคลือบ Coating
หน้าเลนส์ใช้ฟิลเตอร์ขนาด 67mm

แหวนล็อคซูม

ท้ายเลนส์เป็นเมาท์แบบ T2 สามา
รถต่อ Adapter เพื่อแปลงไปใช้กับกล้องอื่นๆ ได้

ภาพเปรียบเทียบความยาวของเลนส์เมื่อหดสั้นสุด และยืดออกยาวสุด

การใช้งานจริง

ภาพทุกภาพถ่ายจากกล้อง Sony A7 โหมดสี Standard ไม่ใช่ Vivid ไม่ใช่ Landscape เน้นจบหลังกล้องเพื่อแสดงคาแรกเตอร์เลนส์อย่างตรงไปตรงมา
บางภาพอาจมีการเพิ่มแสงลงไปบ้างถ้าถ่ายออกมามืดเกินไป แต่ไม่มีการแอบเพิ่มความคมหรือแก้อย่างอื่นแน่นอน

สำหรับเลนส์ซูเปอร์เทเลแบบนี้…จุดประสงค์หลักคงไม่พ้นการถ่ายอะไรไกลๆ อย่างการถ่ายนกหรืออะไรเล็กๆ ที่อยู่ไกลๆ
ซึ่งงานหลักของพวกเขาก็คือถ่ายนกนั่นเอง

เนื่องจากเป็นเลนส์ที่เน้นไปทางถ่ายอะไรไกลๆ รีวิวเลนส์นี้จะใช้ภาพจากสถานตากอากาศบางปูเป็นหลักนะครับ

ช่วงปลายปีที่นี่จะมีฝูงนกนางนวลอพยพมาทุกปี ทำให้ง่ายต่อการหัดถ่ายนก

หัดถ่าย? ใช่ครับ ปกติแล้วผมไม่ใช่คนรักการถ่ายนกเท่าไร แม้จะชอบใช้เลนส์ 28-300mm ไปไหนมาไหนบ่อยๆ ก็เถอะ

เลนส์ตัวนี้ด้วยความที่เป็นมือหมุนระยะ 420-800mm ทำให้ต้องใช้เวลาในการหัดพอสมควร
ช่วงแรกๆ ใช้แล้วแบบ…เลนส์มันห่วยขนาดนี้เลยเหรอ โฟกัสตานกแล้วไม่คมเลย

แต่พอใช้ไปสักพักก็รู้แล้วว่า…เราโฟกัสไม่เข้าเองนี่หว่า

ถึงตรงนี้แล้วอยากเตือนไว้ก่อน 2 เรื่อง

เรื่องแรก ระยะชัดของเลนส์ Supertelephoto มันแคบมากจริงๆ บวกกับแหวนโฟกัสที่ละเอียดสุดๆ ทำให้เราต้องหมุนมากกว่าปกติ ซึ่งต้องใช้ความคุ้นเคยกับมันระยะหนึ่ง
แต่พอคุ้นๆ กันแล้วก็หมดไปปัญหาไปเยอะ ยิ่งเรื่องแหวนโฟกัสได้ละเอียดนี่เป็นเรื่องที่ดีมาก ไม่งั้นหมุนยังไงก็ไม่เข้า

และเน้นอีกเรื่องคือ ก่อนจะซื้อเลนส์ Supertelephoto แบบมือหมุนมาใช้ ผมอยากให้ลองใช้มือหมุนระยะ 200-300mm ให้คุ้นมือก่อน
ถ้าข้ามมาใช้ 420-800mm แต่แรกจะรู้สึกว่ามันใช้ยากมาก เพราะเราไม่ชินกับการใช้เลนส์แคบๆ ที่หลุดโฟกัสง่ายกว่าเลนส์ช่วงนอมอลอย่างพวก 50mm

ปกติแล้วการใช้เลนส์ทางยาวโฟกัสสูงขนาดนี้นิยมใช้ขาตั้งกล้องเพื่อลดการสั่นไหว โดยจะเห็นว่าตัวเลนส์นั้นมีคอลลาห์ตรงกลางเลนส์เพื่อบาลานซ์ที่ดีด้วย
เรียกว่าทำมาเพื่อให้ใส่ขากล้องโดยเฉพาะ เนื่องจากการใช้งานเลนส์ประเภทนี้จะเกิดภาพสั่นง่ายมาก

หากไม่มีขากล้องเราจำเป็นต้องใช้สูตร 1/ทางยาวโฟกัส เพื่อให้มั่นใจว่าการถือด้วยมือจะไม่ทำให้กล้องสั่นจนเกิดภาพเบลอ
ด้วยสูตรนี้ นี่คือเหตุผลที่เราควรพกขากล้องเวลาใช้เลนส์ Supertelephoto

หรืออีกวิธีหนึ่งคือ วางกล้องพาดกับรั้ว โต๊ะ หรือกับพื้นเพื่อความมั่นคง ก็พอจะช่วยได้บ้าง

แต่ทริปบางปูนี้ผมถ่ายด้วยมือเพียวๆ เลยครับ เนื่องจากขากล้องที่เอาไปมันเล็กเกิน >_<
ประกอบกับพื้นที่ของที่นี่เป็นสะพานยาว ก็เลยไม่มีมุมให้ตั้งขาตั้งอันเล็กๆ ได้ถนัดนัก

ไม่เป็นไร… สูตร 1/ทางยาวโฟกัส ใช้ได้ผลเสมอ และด้วยน้ำหนัก 6 ขีดกว่าๆ มันก็ไม่ได้หนักอะไรในการห้อยคอเดินไปเดินมา
แค่วันนี้ผมต้องใช้สปีดชัตเตอร์ขั้นต่ำที่ 1/500 – 1/800 เท่านั้นเอง

พอคุ้นๆ มือแล้ว เลนส์ตัวนี้มันก็ไม่ได้ยากเกินการใช้งานของเรา

บรรยายอะไรดีๆ มาเยอะแล้ว เลนส์ตัวนี้มีข้อเสียอะไรบ้าง

อย่างแรกเลยคือ ขอบม่วง

เอาภาพติดขอบม่วงแบบอลังการมาให้ดู

ภาพนี้ม่วงแบบเน้นๆ ทั้งทริปมีอยู่ภาพเดียวที่ม่วงได้ขนาดนี้

ด้วยความที่เป็นเลนส์ต้นทุนต่ำตัวเล็กๆ มันจึงไม่มีชิ้นเลนส์พิเศษที่ช่วยแก้ขอบม่วงเลย
ถ้าใช้กับตัวแบบสีขาวๆ แล้วแสงเข้าถูกมุมจะเห็นขอบม่วงได้ไม่ยาก

อ่านรีวิวมาถึงตรงนี้จะเห็นว่าขอบม่วงออกมาเป็นระยะๆ เพราะทั้งทริปเป็นนกสีขาวทั้งหมด ถ้าใช้ถ่ายนกสีน้ำตาล หรือถ่ายอะไรที่ไม่ใช่โทนสว่างจะไม่มีปัญหาตรงนี้
แต่ขอบม่วงก็ไม่ได้มีมากจนปวดหัว ในรีวิวผมก็ยกกดๆ ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้พยายามหลบ ไม่ได้แอบแก้ด้วย(จริงๆ คือทำไม่เป็น)

อีกเรื่องคือขอบมืดบริเวณมุมภาพ

เอาภาพติดขอบมืดแบบเน้นๆ มาให้ดู

เลนส์ตัวนี้ถ้าใส่กับกล้อง Full Frame เมื่อซูมสุดจะมีขอบมืดอยู่บ้างที่มุมภาพ ซึ่งถามว่าน่าเกลียดมั้ย…สำหรับผมโอเคนะ มีนิดหน่อยไม่ว่ากัน
แต่ถ้าใส่กับกล้องเซ็นเซอร์ขนาด APS-C หมดห่วงเลย ไม่มีขอบมืดแน่นอน

สุดท้ายคือเลนส์ตัวนี้ไม่มีใบเบลดปรับรูรับแสง ทำให้ในบางสถานการณ์ที่อยากหรี่รูรับแสงอาจหงุดหงิดเล็กน้อย
(แต่สำหรับผมไม่มีปัญหากับมันเลย เพราะ F-stop ที่เริ่มที่ 8.3 ที่ปกติเราจะบ่นแสงไม่พอมากกว่าแสงมากเกินอยู่แล้ว)

แล้ว…มีอะไรที่ถ่ายได้อีก

เลนส์มือหมุน Kelda 420-800mm F/8.3-16 ตัวนี้ถ่ายวัตถุใกล้ๆ ได้ครับ ด้วยระยะโฟกัสใกล้สุดที่ 1.5 เมตร ทำให้ถ่ายวัตถุขนาดไม่ใหญ่มากได้

โมเดล Doraemon สูงประมาณ 7ซม.

และถ้าตั้งโฟกัสใกล้สุด ลองเอามาจ่อๆ ดู

โฟกัสจ่อได้ภาพที่ค่อนข้างใหญ่

ถ่ายวัตถุที่อยู่ห่างไปหลายเมตรได้ไม่ยาก

สรุปการใช้งาน

Kelda 420-800mm F/8.3-16 เป็นเลนส์ที่เหมาะกับคนที่อยากรู้อยากลอง อยากเห็นโลกที่ไกลออกไปลิบๆ ด้วยค่าตัวของมันที่จ่ายแค่ไม่กี่พันเท่านั้น แต่ได้เลนส์ที่ซูมไกลมาก น้ำหนักเบา และต่อขากล้องบนคอลลาห์เลนส์เพื่อบาลานซ์ที่ดีได้ด้วย

แต่เลนส์ตัวนี้ไม่ได้เหมาะกับทุกคน เนื่องจากเงื่อนไขของมือหมุนเทเลที่ใช้ค่อนข้างยาก หมุนโฟกัสยากกว่ามือหมุนระยะ 50-135mm เป็นเท่าตัว การที่จะใช้เจ้าตัวนี้ต้องปรับตัวระยะหนึ่ง และการที่ตัวมันเองมีรูรับแสงที่แคบทำให้กล้องต้องดัน ISO ตลอดเวลา(ขั้นต่ำต้องมี 400-800) กับภาพที่คมไม่มากนัก ขอบม่วงมาบ่อยมาก อาจทำให้หลายๆ คนไม่ชอบใจนักที่จะใช้มัน